Jak podaje Wikipedia, blizna to “zmiana skórna będąca najczęściej następstwem uszkodzenia skóry właściwej i zastąpieniem ubytku tkanką łączną włóknistą “. Zmiany te mogą być następstwem urazu lub/i interwencji chirurgicznej. Tkanka łączna, o której mowa wyżej w przeciwieństwie do skóry nie jest elastyczna. Co Łysienie plackowate. Łysienie plackowate objawia się występowaniem przejściowych lub trwałych ognisk łysienia skóry, która nie zostaje zapalnie zmieniona. Na temat pierwszych objawów łysienia plackowatego wypowiada się dr Tomasz Wasyłyszyn. zazwyczaj poprawę stanu blizny obserwuje się po kilku miesiącach stosowania.. W kolejnych dniach ból powinien być mniejszy, dlatego skuteczniejsze w jego zwalczaniu będą już leki analgetyczne o słabszym działaniu. Jeżeli pacjent będzie odczuwał nieustające pieczenie po operacji przepukliny pachwinowej, trzeba będzie zgłosić się do lekarza. Pacjent po zabiegu opuszcza szpital z odpowiednimi zaleceniami. Lek. Izabela Lenartowicz Dermatologia , Katowice. 94 poziom zaufania. Proszę skonsultować sie u lekarza wykonującego zabieg. Dr n. med. Krzysztof Jach Chirurg plastyczny , Szczecin. 86 poziom zaufania. Są to objawy wyjątkowo rzadko wystepujące po korekcie uszu. Proszę się zwrócić do lekarza, który operował. Odczuwanie bólu przy gwałtownym ruchu 1,5 roku po operacji wyrostka robaczkowego – odpowiada Prof. dr hab. Jarosław Leszczyszyn Blizna po operacji wyrostka robaczkowego – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz nonton film spider man no way home extended version. Każdego roku, w dniu 10 Października stawiam symboliczną świeczkę na cmentarzu. Dla mnie to dzień żalu i zadumy. Dziś w kalendarzu kolejny smutny dzień. Dziś 15 października mamy „Dzień Dziecka Utraconego”, to niestety to także mój symboliczny dzień. Ten dzień pewnie, dotyczy wielu z Was, Waszych koleżanek, sióstr i mam. Zbyt wielu, z tego, co wiem! To dzień, w którym moje myśli wracają do wydarzeń sprzed 9 lat. Trudno, jest przeżywać się żałobę, gdy nie mieliśmy szansy zobaczyć własnego dziecka. Nie wiem, czy byłby to chłopiec, czy dziewczynka. Tego nie dowiem się już nigdy. Wiem jedno, w tym roku wypadałby 8 urodziny mojego dziecka. Dziecka, którego nigdy nie zobaczyłam. Wiem jednak, że nigdy nie zapomnę o Jego istnieniu. Istnieniu maleńkiego człowieczka, którego serduszko dopiero co zaczynało bić, istnienia, które zgasło zbyt szybko. „Bose aniołki siedzą na było nam dane nam się poznać, spojrzeć sobie w oczy, przytulić i pobyć ze sobą. A każdy lekko jak piórko fruwa I każdy czuwa, cichutko czuwa Nad tatą, który płakać nie umie, nad siostrą-bratem, która nic nie rozumie, Nad dziadkiem, babcią smutną czasami i swoją mamą -osnutą łzami I każdy woła cicho z daleka: mamo już nie płacz, mamo ja czekam…” Nigdy o Tobie nie zapomnę……… Los podarował mi zaledwie 9 tygodni z Tobą. Bardzo się ucieszyłam, kiedy zamieszkałaś pod moim sercem. Już wtedy wiedziałam, że pokocham Cię z całego serca. Tak bardzo chciałam, aby te chwile trwały wiecznie. A to, co się potem wydarzyło, okazało się tylko złym snam. Niestety to wszystko jet prawdą, jestem mamą, która przedwcześnie straciła dziecko. Dziecko, które na zawsze pozostanie w mojej pamięci i sercu. Jednak pamięć o Twoim istnieniu zostanie już na zawsze. To był cudowny czas, czas rodzącej się dopiero miłości. Niestety nie dane nam było przeżyć razem wszystkich tych wspaniałych chwil, o których marzyłam. Jedyne co po Tobie mi pozostało to pamięć, zdjęcie usg i głęboka wyrwa w sercu. Bez względu na to, jak krótko dałeś/as mi radość, na zawsze pozostanesz w moim sercu. Jak żyć, kiedy przychodzi ten dzień bez nadziei, radości, miłości i przyszłości Choć minęło już kilka lat to wspomnienia wracają. „10 października 2010, wieczór ja w 9 tygodniu ciąży, nagłe zasłabnięcie a potem już niewiele z tego pamiętam. Wszystko działo się tak szybko, ocknełam się tylko, kiedy usłyszałam te słowa, których wolałabym nigdy nie usłyszeć”. Proszę Pani, niestety muszę potwierdzić najgorsze, straciła Pani dziecko, musimy Panią wyłyżeczkować. Czuję, że opadam z sił, łzy spływają mi po policzkach i nie mogę nad tym zapanować. Chcę krzyczeć “Nie! Nie! Nie! ale nie mogę, coś mnie dławi, zaciska gardło i dusi. Jedna myśl, to nie może być prawda! Nie, to nie o mnie mowa” Szpital, zabieg, pobudka ok. i dźwięk, który towarzyszył mi bardzo, ale to bardzo długi czas. Chyba byłam w szoku. Sama nie wiem, jak to przetrwałam, nie było lekko. Po zabiegu, z którego nic nie pamiętam, ocknęłam się dopiero w sali, wśród „kobiet z brzuszkami”. Nic więcej nie pamiętam! Może i lepiej. Nie wiem co się ze mną działo przez te kilka godzin. Pamiętam tylko jak po narkozie i zabiegu, obudziłam się wśród przyszłych mam, dwie z nich podłączone były do ktg. Słysząc bicie serduszek ich dzieci i powoli umierałam. Umierała jakaś cząstka mnie, ja niestety nie zdążyłam posłuchać bicia serca mojego nienarodzonego dziecka. Zawalił się mój cały świat, mimo iż w domu czekał na mnie 10-letni syn. Do dziś pamiętam sny, jakie miałam. I ten koszmar, który wracał prawie co noc. Pamiętam, jak mąż mnie wtedy uspokajał, przytulał i pocieszał. Jednak ja wtedy potrzebowałam tylko spokoju i ciszy. Wiem, że czasem zachowywałam się strasznie i dziękuje mu, że wytrzymał wszystkie moje złe humory i nastroje. Jemu wtedy też nie było łatwo, ale ja chyba byłam za bardzo skupiona na sobie, żalu, jaki miałam do świata i do losu. Trwało to naprawdę długi, długi czas i wydawało mi się, że jak po 2,5 roku znowu udało mi się zajść w ciążę, kiedyś myślałam, że Jaś wynagrodzi mi to wszystko. Jednak nie jest, mam 2 naprawdę wspaniałych synów, których bardzo kocham, jednak każdego 10 października rana na sercu otwiera się na nowo. Żyję wspomnieniami maleńkiej istotki, która zamieszkała pod moim sercem i tak szybko odeszła. Jak żyć po poronieniu? Zapomnieć się nie da, żyć trzeba dalej. Po latach wspomnienia wciąż wracają, a ja wciąż rozdrapuję tę ranę. Wracają w snach, na ulicy, kiedy mijam małe dzieci, kiedy jestem na cmentarzu, w sklepie. Często budzę się w nocy spocona, a potem długo nie mogę zasnąć. Dziś chyba podświadomie, po raz kolejny miałam sen, bardzo realistyczny. Śniła mi się mała dziewczynka z jasnymi lokami i trzymała mnie za rękę. Byliśmy nad morzem, szliśmy plażą, a ona coś do mnie mówiła, jednak ja nie słyszałam jej głosu. Wiecie, do dziś nie umiem sobie z tym poradzić, wiem, że takich wspomnień i wydarzeń nie da się wymazać z pamięci. Nie da się zrobić resetu i zapomnieć. Wiem, że takich kobiet jak ja są miliony na świecie i każda z nas przeżywa swoją tragedię na własny sposób. Być może wśród rodziny, znajomych macie takie osoby jak ja, i wierzcie mi, że nie da się tego zapomnieć i wymazać z pamięci. Wiem, że czasem chce się takiej osobie pomóc tylko nie wiadomo jak. To jest na pewno ciężki czas dla wszystkich bliskich, jednak warto obok tej osoby być, czasem tylko być nic nie mówiąc. Inną sprawą jest traktowanie kobiet po poronieniach w szpitalach, w których naprawdę nie ma czegoś takiego jak współczucie, empatia. Bo przecież jak można kobietę po poronieniu położyć w sali z przyszłymi mamami. Jeżeli jesteś mamą „Aniołka”, a masz wokół siebie bliskie Ci osoby. Dzieci, które Cię potrzebują, nie odtrącaj ich. To co było już nigdy się nie wróci. Nie warto tego na siłę wymazywać z pamięci, tak się nie da, ale warto poświęcić swój czas swoim bliskim. W moim przypadku po 9 latach pamięć o mojej małej kruszynce, jest wciąż jest żywa. Nie umiem zapomnieć i nie staram się tego robić, choć być może przyniosłoby mi to ulgę. Niektórzy pojawiają się w naszym życiu i szybko odchodzą, mam nadziejż że jeszcze kiedyś się spotkamy. Pamiętajmy o ojcu który stracił dziecko, on też bardzo cierpi Ojciec utraconego dziecka również odczuwa stratę i pustkę. Często nie daje tego aż tak bardzo poznać, bo nie chce dodatkowo ranić kobiety w żałobie po tak ogromnej stracie. Na pewno przeżywał to inaczej niż ja, ale wiem, że jemu również było bardzo ciężko. Myślę, że miała na to wpływ odpowiedzialność za rodzinę i za kobietę swojego życia. Warto pamiętać o ojcach pogrążonych w żałobie i zaoferować również im pomoc psychologiczną i wsparcie. Oni też w tym szczególnie trudnym okresie potrzebują wsparcia, zrozumienia i ukojenia. Jeżeli facet tego potrzebuje, wiem, że potrzebuje tego na pewno, wysłuchaj go. Daj mu się wygadać, wypłakać, daj mu na swój własny sposób przeżyć tak ogromną stratę, jaka jest utrata dziecka nienarodzonego. Jak przetrwać taką tragedię i jak żyć dalej? Nie wiem. Nie umiem Wam na to pytanie odpowiedzieć. Wiem jednak w jaki sposób można być wsparciem i pomocą dla rodziców, którzy stracili dziecko! Warto być z nimi i blisko nich. Zapraszam na wpis „Nie przejmuj się, że nie możesz zajść w ciążę, ważne, że masz już jedno dziecko” takimi słowami nie raz zostałam uraczona przez ginekologa, kiedy staraliśmy się o kolejne maleństwo. Niestety często w naszym życiu dzieje się coś, czego zupełnie się nie spodziewamy, zaskakuje nas, rani i bardzo doświadcza. Musimy być silni. *Wiersz napisany przez „Aniołkową mamę” znalazłam go, gdy sama szukałam wsparcia i pocieszenia. Zobacz jak rehabilitować swoje dziecko Dzieci z wrodzonymi wadami serca potrzebują rehabilitacji zarówno tej kardiologicznej, tuż po operacji, ale też tej ogólnej, bo dość często z wadą serca współistnieją inne schorzenia, którymi powinniśmy się zaopiekować. Poniżej przedstawiamy opis metod rehabilitacyjnych i listę miejsc, gdzie możecie z dzieckiem szukać pomocy. Zobacz co będzie przydatne dla Ciebie. REHABILITACJA KARDIOLOGICZNA Ta rehabilitacja dotyczy każdego dziecka, niezależnie od wieku, które przeszło operację serca. Jest bardzo ważne, aby rozpoczynać ją praktycznie zaraz po operacji. Dlatego Drogi Rodzicu – tak ważna jest tu Twoja rola! Zadbaj by nie pomijano rehabilitacji. Domagaj się maksimum informacji o tym jak postępować z dzieckiem po operacji serca. Bądź jego rehabilitantem. Tu znajdziesz porady. REHABILITACJA OGÓLNA Rehabilitacja ogólna potrzebna jest dzieciom w dwóch sytuacjach. Pierwsza, jeśli podczas operacji wystąpiły powikłania i dały znać o sobie dodatkowymi problemami (np.: neurologicznymi). Druga sytuacja to taka, gdzie problem z sercem współistnieje z innymi schorzeniami oraz gdy dzieci mają problemy socjo-psychologiczne. Wtedy taka praca z dzieckiem jest intensywna i długa. Jeśli jesteś, lub zaraz będziesz po operacji serca własnego dziecka – zapamiętaj 3 filary dobrej rehabilitacji kardiologicznej: Mostek, Oddech, Blizna. Zobacz poniżej dlaczego to takie ważne: Mostek Mostek to płaska kość, z którą połączone są od przodu (pośrednio lub bezpośrednio) żebra. Podczas operacji na otwartym sercu chirurg musi go przeciąć, by mieć dobry dostęp do pola operacyjnego. Po takim zabiegu rekonwalescencja trwa długo. Zszyty drutem mostek goi się powoli, a dziecko może odczuwać ból, dlatego w pierwszych dniach po operacji dostaje środki znieczulające. Tworzenie się tkanki kostnej zaczyna się 5-10 tygodni od operacji. Dlatego tak ważne jest, aby w tym początkowym okresie maksymalnie chronić klatkę piersiową przez urazami. Całkowite zrośniecie mostka następuje po 6, a nawet 12 miesiącach. W pierwszych tygodniach po operacji dziecko powinno unikać wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężkich przedmiotów. Po trzech miesiącach dziecko może wykonywać lekkie ćwiczenia rozciągające klatkę piersiową. Prosimy, jeszcze będąc w szpitalu zapytaj o rehabilitację dla dziecka. Oddech Ćwiczenia oddechowe to pierwsze ćwiczenia, jakie dziecko będzie wykonywać po operacji, aby jak najszybciej wrócić do aktywności fizycznej. Ćwiczenia oddechowe zapewne zostaną wam pokazane w szpitalu i powinny być kontynuowane przez okres co najmniej 3 miesięcy od operacji. Rehabilitanci dysponują prostymi instrumentami ułatwiającymi ćwiczenia. A my polecamy kilka sprawdzonych ćwiczeń, które sami z dzieckiem możecie wykonać w domu: puszczanie baniek, turlanie kulek papierowych lub małych styropianowych kuleczek dmuchając na nie przez słomkę, robienie burzy w szklane wody, też przez rurkę. Nie zapominajcie o ćwiczeniach rozciągających klatkę piersiową, które można zacząć wykonywać już po zagojeniu się blizny. Najlepiej wykonywać je podczas spacerów na świeżym powietrzu. Blizna Zdecydowana większość dzieci po operacjach serca ma prawidłowo gojącą się ranę pooperacyjną. U nielicznych dzieci występują problemy z gojeniem się ran. Po operacji okres rekonwalescencji trwa od 6 do 12 tygodni w zależności od typu operacji i wieku pacjenta. Niepowikłana rana goi się po 6-10 dniach i w miejscu cięcia powstaje blizna. Po całkowitym zagojeniu powinna mieć wygląd cienkiej białej linii. U pacjentów u których wystąpiły powikłania w gojeniu rany wszelkie zabiegi i maści powinny być stosowane dopiero po całkowitym zagojeniu się rany. Jak dbać o bliznę dziecka po wyjściu ze szpitala? Rana powinna zagoić się w ciągu 2-3 tygodni od operacji. Zwykle dziecko ze szpitala wychodzi już po zdjęciu szwów. Upewnij się czy dziecko ma zdjęte szwy, a jeżeli nie spytaj lekarza o dalsze postępowanie. Niezwykle istotną kwestią jest utrzymanie rany i jej okolic w czystości. Twoje dziecko może być kąpane tak szybko, jak tylko zostaną zdjęte opatrunki. Rana powinna być przemywana wodą z mydłem z użyciem delikatnej gąbki lub flanelki. Ślady po plastrach mogą być trudne do usunięcia dlatego stosuj delikatne preparaty np. oliwkę, która może pomóc w ich zmyciu. Nie należy używać na ranę żadnych kremów, pudrów i płynów kosmetycznych, aż do jej całkowitego zagojenia. Małe zaczerwienienia, swędzenie czy obrzęk są prawidłowymi objawami gojenia się rany. Jeżeli jednak rana Twojego dziecka trudno się goi, albo są widoczne niepokojące Cię zmiany, koniecznie skontaktuj się z oddziałem kardiochirurgii gdzie było operowane dziecko. W ciągu pierwszego roku od operacji chrońcie bliznę przed słońcem. Promienie słoneczne mogą powodować jej przebarwienie. Zobacz gdzie rehabilitować swoje dziecko Jak wiesz rehabilitacja rozpoczyna się jeszcze na oddziale szpitalnym i ta pierwsza, kardiologiczna jest bardzo ważna. Potem, po wyjściu z oddziału, możesz już rehabilitować dziecko albo w trybie ambulatoryjnym (czyli zwykłe godziny rehabilitacji) na NFZ lub prywatnie. Albo w trybie stacjonarnych dłuższych pobytów na szpitalnych oddziałach rehabilitacyjnych. Możesz też niezależnie od tego, udać się z nami na letnie turnusy rehabilitacyjne i poznać dziesiątki rodzin i dzieci z WWS. Rehabilitacja ambulatoryjna Wybierz miasto najbliżej Twojego miejsca zamieszkania Turnusy rehabilitacyjne Wybierz miejsce, które Cię najbardziej interesuje. Możesz sprawdzić jak finansowane są pobyty i czy miejsce jest przystosowane dla osób niepełnosprawnych Nie da się tego uniknąć, ciąża zmienia nasze ciało. Większość z Nas ma kilka pamiątek, takich jak rozstępy, obwisła skóra, chirurgiczne blizny po cesarskim cięciu. Blizny są częścią Nas, opowiadają historie, których nie powinniśmy się wstydzić. Urodziłam obu chłopców przez cesarskie cięcie. Mam rozstępy po pierwszej ciąży i bliznę po plastyce brzucha, o której pisałam Wam tutaj. Kiedy patrzę na swoją bliznę, to widzę piękno, które jest zarówno bólem jak i radością. Zanim zdecydowałam się na operację plastyczną brzucha, nie znałam nikogo kto również by się jej podjął. Nie miałam z kim porozmawiać o swoich obawach. Dlatego obiecałam sobie, że mimo braku czasu, to odpiszę na każde Wasze pytanie związane z moją operacją, a jest ich naprawdę sporo. Kobiety pytają o to nad czym sama się zastanawiałam – czym kierować się przy wyborze lekarza, o strach przed intubacją, ból, powrót do sprawności i ćwiczeń fizycznych. Ostatnio na rynku pojawiła się nowa książka wydawnictwa PZWL – „Rehabilitacja po operacjach estetycznych” autorstwa Jacka Szwedo, do której będę odsyłać moje czytelniczki. Książka jest poradnikiem skierowanym do wszystkich osób, które rozważają poddanie się zabiegom chirurgii estetycznej. Dziś śmiało mogę powiedzieć, że ta książka to rzetelne źródło informacji, którego dotąd brakowało. Opisany jest w niej cały proces – od pomysłu poddania się operacji, przez zabieg, pielęgnację, rehabilitację, aż do osiągnięcia końcowego rezultatu. Dlaczego piszę Wam o tej książce? Pana Jacka Szwedo (autora książki) poznałam w klinice Dr Szczyta, to właśnie on wytłumaczył mi jak istotne jest masowanie blizny. Pamiętam jak zażartował „masuj, bo kiedyś przytyjesz, a na pewno przytyjesz, to nie będziesz miała tego kapturka nad blizną”. Miał rację, przytyłam, ale nadmiaru skóry nad blizną nie mam, a niestety miałam po cesarskim cięciu. Lekarze często z braku czasu nie informują Nas, jak istotna jest mobilizacja blizny, a my same zaangażowane opieką nad dzieckiem nie dociekamy, jak powinnyśmy o nią dbać. Oprócz blizny na skórze, powinniśmy dbać także o blizny pod skórą, które choć niewidoczne, wymagają naszej uwagi Blizna, która nie jest poddawana żadnym zabiegom, z czasem robi się twarda. Często z zewnątrz pozornie wygląda ładnie, ale w głębszych warstwach wcale tak nie jest. Niestety podczas procesu gojenia się, tkanki w głębszych warstwach zrastają się ze sobą, co wpływa na elastyczność skóry w miejscu cięcia. Może to powodować wiele niedogodności i być przyczyną dolegliwości bólowych, których na ogół nie łączymy z obecnością blizny. A co istotne, których przyczyny często poszukuje się w odległych obszarach ciała (np. ból kręgosłupa, głowy). Kiedy należy zacząć mobilizować bliznę? – gdy rana jest już wyleczona. Najlepiej udać się do lekarza/fizjoterapeuty, który sprawdzi kondycję tkanki i pozwoli na pracę z blizną. Masaż możemy wykonywać sami na sucho, bądź z kremem/oliwką/maścią na blizny (2-3 razy dziennie). Szczegółowy instruktaż zamieszczony jest we wspomnianej książce Jacka Szwedo. Kiedy sięgnę pamięcią jak dbałam o bliznę po cesarskim cięciu, to powiem szczerze, że oprócz zastosowania preparatu dezynfekującego, to nie robiłam z nią nic. A co do ćwiczeń, to wystarczająco wygimnastykowałam się zajmując się noworodkiem – wstawanie, chodzenie, skłony. Teraz jestem bardziej świadoma i mimo że minął ponad rok od mojej operacji nadal masuję bliznę przynajmniej raz w tygodniu i zwracam uwagę jak wstaję czy coś/kogoś podnoszę. Ostateczny wygląd blizny zależy od wielu czynników, w tym od metody szycia rany, sposobu pielęgnacji, genetycznych tendencji pacjentki (jedne z Nas mają jaśniutką cienką bliznę, inne grubszą, ciemniejszą). Nasze ciało możemy kochać lub nienawidzić, jednak wciąż pozostaje ono naszą własnością. Jeżeli nie można pozbyć się blizny na ciele, duszy czy sercu po prostu trzeba ją zaakceptować, taką jaka jest. Do momentu porodu uwielbiałam swoje ciało w ciąży, często je fotografowałam. Byłam pozytywnie nastawiona do porodu naturalnego, który jednak zakończył się cesarskim cięciem. Pamiętam jak nie potrafiłam pogodzić się z tą myślą, wówczas słyszałam wokół: „masz zdrowe dziecko i to się liczy”, ale ja wciąż czułam złość, smutek, rozczarowanie, tak jakby ktoś odebrał mi wybór i zmienił moje życie na zawsze. Decydując się natomiast na plastykę brzucha podjęłam decyzję sama – najlepszą decyzję jaką mogłam, by znów poczuć się atrakcyjnie. Wielokrotnie pytaliście mnie jak postrzegam swoją bliznę. Ona skrywa bardzo wiele, pieczętuje miejsce z którego na świat wyszli nasi synowie i wzięli pierwszy oddech. Patrzę na nią ze wzruszeniem, a do odrazy lub jakiegokolwiek negatywnego uczucia jest mi bardzo daleko. Mam bliznę od kolca do kolca biodrowego (przypomina wielki uśmiech), która ukryta jest w bieliźnie, ale moje ciało zdobią też rozstępy skórne. Noszę bikini, bo jedyny człowiek, którego zdanie się dla mnie liczy, wie przez co przeszłam, żeby tak wyglądać. Ten sam człowiek nieustannie mówi mi, że kocha moje ciało. Dlatego dziś kiedy patrzę na moją blizną czuję SPEŁNIENIE – upadłam, podniosłam się, poprawiłam koronę i biegnę dalej. Zajęło mi to dużo czasu, ale mogę wreszcie powiedzieć, że jestem wdzięczna za tę bliznę i za lekcję, którą ona reprezentuje. książkę kupisz TUTAJ zdjęcia – Blizny kardiotorakochirurgiczne są często spotykane w OSCE i na oddziałach, dlatego warto wiedzieć, jak je opisywać i z jakimi rodzajami operacji wiąże się każdy rodzaj blizny. W niniejszym artykule opisano następujące rodzaje nacięć kardiochirurgicznych: Środkowa sternotomia Torakotomia przednio-boczna Torakotomia tylno-boczna Clamshell Podobojczykowe Nacięcia drenażu klatki piersiowej Video-(VATS) Sternotomia pośrodkowa Sternotomia pośrodkowa rozciąga się od wcięcia podmostkowego do wyrostka sutkowatego. Jest to najczęstsze wykonywane cięcie kardiochirurgiczne. Środkowe nacięcie sternotomii Wskazania Środkowa sternotomia może być wykonywana w przypadku różnych zabiegów kardiochirurgicznych. Obejmuje to operacje na otwartej zastawce (najczęściej aortalnej lub mitralnej), pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG), przeszczep serca lub operacje wykonywane w celu korekcji wrodzonych wad serca. Informacje dodatkowe Przydatna jest świadomość, że pacjent z blizną po sternotomii pośrodkowej mógł mieć zarówno zabieg CABG, jak i interwencję na zastawce podczas tej samej operacji. Pacjenci często mają podwójną patologię i zostaną poddani szczegółowym badaniom (tj. echokardiografia, angiografia TK) przed operacją w celu zidentyfikowania wszelkich współistniejących nieprawidłowości, które mogą być leczone podczas tej samej operacji. Środkowa sternotomia wymaga przecięcia mostka i dlatego po operacji jest on zszywany z powrotem za pomocą metalowych drutów, które można uwidocznić na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej. Można również zauważyć dreny w klatce piersiowej in situ, jeśli pacjent niedawno przeszedł operację, lub dowody na istnienie podstawowej patologii (np. metalowa zastawka). Przeszczepienie pomostów aortalno-wieńcowych (CABG) jest jednym z najczęstszych wskazań do wykonania sternotomii pośrodkowej. Jeśli na podstawie badania klinicznego podejrzewamy, że pacjent miał wcześniej wykonywane CABG, warto poszukać innych oznak zabiegu, które potwierdzą to wrażenie. Blizny po pobraniu żył mogą być widoczne na nogach, jeśli użyto przeszczepów z żyły odpiszczelowej, ale zazwyczaj wykorzystuje się tętnice sutkowe wewnętrzne, co oznacza, że pacjent niekoniecznie będzie miał blizny po pobraniu. Należy pamiętać, że tętnice sutkowe wewnętrzne odgałęziają się od tętnicy podobojczykowej, zaopatrując przednią ścianę klatki piersiowej, są więc łatwo dostępne i mogą być ponownie poprowadzone w celu zaopatrzenia tętnic wieńcowych położonych dystalnie od zatorów. Pomimo że klasyczna sternotomia pośrodkowa rozciąga się od wcięcia podmostkowego do wyrostka sutkowatego, do wymiany zastawki aortalnej można wykonać „mini sternotomię”. Jest to mniejsze nacięcie, które rozciąga się od wcięcia międzyżebrowego do 3. lub 4. przestrzeni międzyżebrowej i zwykle ma kształt litery J po prawej stronie. Minimalnie inwazyjne metody stają się coraz powszechniejsze w specjalistycznych ośrodkach i są coraz częściej stosowane do CABG i zabiegów na zastawkach zamiast klasycznej sternotomii pośrodkowej (choć nadal może to być korzystne w bardziej złożonych przypadkach). Tego typu minimalnie inwazyjne podejścia mogą być również stosowane w przypadku zabiegów wymagających jedynie dostępu do przedsionków, np. w korekcji ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej, zabiegach labiryntowych u pacjentów z migotaniem przedsionków czy resekcji śluzaka przedsionka. Nacięcia w prawej przednio-bocznej torakotomii (patrz poniżej) są zwykle wykorzystywane w chirurgii zastawek z minimalnego dostępu. Istnieją dwa główne typy torakotomii: torakotomia tylno-boczna i torakotomia przednio-boczna. Obie są używane w celu uzyskania dostępu do płuc i przestrzeni opłucnej, przy czym podejście tylno-boczne jest złotym standardem dla optymalnego dostępu. Każda z nich może być prawostronna lub lewostronna, w zależności od tego, do której strony musi być uzyskany dostęp. Torakotomia tylno-boczna to nacięcie od linii środkowej kręgosłupa do przedniej linii pachowej. Nacięcie to przecina mięsień latissimus dorsi, serratus anterior, mięśnie romboidalne i trapezowe. Torakotomia przednio-boczna Torakotomia przednio-boczna to nacięcie, które rozciąga się od linii środkowo-osiowej do bocznej granicy mostka. Nacięcie to powoduje rozcięcie mięśnia piersiowego większego i mięśnia serratus anterior. Torakotomia przednio-boczna Wskazania Torakotomia może być wykonana w przypadku lobektomii, w którym płat musi zostać wycięty z powodu nowotworu złośliwego, nawracającego miejscowego zakażenia (na przykład u pacjentów z bronchiektazą lub mukowiscydozą), urazu lub zawału. Jeśli więcej niż jeden płat lub lokalne struktury (w tym przepona, opłucna lub osierdzie) są objęte nowotworem złośliwym lub rozległym zakażeniem, może być również wykorzystany jako dostęp do wykonania bardziej rozległej pneumonektomii wielu płatów. Może być również wykorzystany diagnostycznie do wykonania otwartej biopsji płuca, jak również terapeutycznie do zmniejszenia objętości płuc lub operacji bullektomii u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) oraz pleurektomii w przypadku nawracających odmy opłucnowej lub wysięków. Przeszczep pojedynczego płuca jest zwykle wykonywany przez nacięcie torakotomii (podczas gdy w przypadku przeszczepu podwójnego płuca stosuje się nacięcie typu „clamshell”, jak opisano poniżej). Nacięcie przez prawą przednio-boczną torakotomię może być stosowane w małoinwazyjnych zabiegach kardiochirurgicznych. Informacje dodatkowe Aby uzyskać odpowiednią ekspozycję, najlepiej poprosić pacjenta o uniesienie ramion podczas badania układu oddechowego lub sercowo-naczyniowego, aby uniknąć przeoczenia tych blizn. Jeśli obecna jest blizna po torakotomii, warto uważnie przyjrzeć się obecności jakichkolwiek dodatkowych blizn. W przypadku wykonywania ezofagektomii, w celu uzyskania dostępu do przełyku stosuje się nacięcia laparotomijne i torakotomijne (i ewentualnie nacięcie szyi, w zależności od rodzaju operacji). Osłuchiwanie klatki piersiowej po stronie, po której znajduje się torakotomia, może dostarczyć wskazówek co do wskazań do wykonania nacięcia. Operacje lobektomii i pneumonektomii powodują tępą nutę perkusyjną i zmniejszone/nieobecne odgłosy oddechowe. Może to być miejscowe lub rozległe na całą klatkę piersiową, w zależności od zakresu resekcji. Nacięcie typu clamshell Nacięcie typu clamshell może być również znane jako obustronna torakotomia przednio-boczna lub sternotomia poprzeczna. Jest to krzywoliniowy kształt litery „W”, który rozciąga się w poprzek przedniej części klatki piersiowej od linii pachowej środkowej po obu stronach i znajduje się w fałdzie podpiersiowym. Nacięcie clamshell Wskazania Nacięcie clamshell zapewnia całkowitą ekspozycję na jamę klatki piersiowej (serce, śródpiersie i płuca) i dlatego może być wykorzystywane do różnych procedur wymagających obustronnego dostępu. Dotyczy to rozległych urazowych uszkodzeń klatki piersiowej, jak również wszelkich patologii, w przypadku których wskazana byłaby obustronna torakotomia (np. obustronny przeszczep, nowotwór złośliwy). Informacje dodatkowe Dzięki umiejscowieniu w fałdzie podpiersiowym, blizna po cięciu clamshell jest często częściowo ukryta przez piersi u kobiet. Chociaż jest to korzystne dla pacjentek ze względów kosmetycznych, może być trudne do zauważenia podczas badań. Przeszczep płuca po stronie lewej jest klasycznym wskazaniem do zastosowania nacięcia clamshell w badaniach klinicznych. Jeśli podejrzewasz, że nacięcie zostało wykonane w celu przeszczepu, warto skomentować obecność lub brak powikłań związanych z przeszczepem płuc. Może to obejmować oznaki stosowania leków immunosupresyjnych (takie jak siniaki lub wygląd cushingoidalny po zastosowaniu sterydów oraz drżenie lub przerost dziąseł po zastosowaniu cyklosporyny), oznaki infekcji i oznaki odrzucenia lub niewydolności przeszczepu. Istnieje wiele różnych wskazań do przeszczepu płuc, w tym mukowiscydoza, bronchiektoza, POChP i zwłóknienie płuc. Mogą być obecne wskazówki, takie jak zabarwienie smołą w POChP i klubbing u pacjentów z włóknieniem. Nacięcie podobojczykowe Nacięcie podobojczykowe zwykle obejmuje 4-5 cm nacięcie zlokalizowane w lewej okolicy podobojczykowej. Prawie zawsze świadczy o wszczepieniu stymulatora serca, a sam stymulator jest zwykle wyczuwalny pod nacięciem. Nacięcie podobojczykowe Wskazania Stymulator serca wszczepia się w celu wykrycia i korekcji zaburzeń rytmu ( przedsionków, zespół chorego węzła zatokowego, blok przedsionkowo-komorowy, niewydolność serca). Stymulatory mogą również posiadać dodatkową funkcję defibrylatora u pacjentów z ryzykiem wystąpienia arytmii komorowych, aby zapobiec nagłej śmierci sercowej. Informacje dodatkowe Pod względem budowy, stymulatory składają się z generatora (bateria litowa zamknięta w obojętnej tytanowej obudowie), który znajduje się w kieszonce podskórnej poniżej miejsca nacięcia, połączonego z elektrodami przezżylnymi, które są przewlekane przez żyłę podobojczykową do jednej lub więcej komór serca. Istnieją trzy główne typy stymulatorów w zależności od tego, które komory są zasilane – jednokomorowy (jeden przewód od stymulatora do prawego przedsionka (RA) lub prawej komory (RV)), dwukomorowy (2 przewody od stymulatora do RA i RV) i trójkomorowy (3 przewody od stymulatora do RA, RV i LV). W celu uwidocznienia liczby obecnych przewodów można wykonać badanie CXR. Należy pamiętać, że stymulatory trójkomorowe mogą być również znane jako stymulatory dwukomorowe, ponieważ posiadają przewody do każdej komory. Rozruszniki te są wykorzystywane do „terapii resynchronizującej serce (CRT)”, leczenia wskazanego u niektórych pacjentów z niewydolnością serca. Inne nacięcia kardiochirurgiczne Następujące blizny nie są zlokalizowane w klasycznych pozycjach, dlatego warto je rozważyć, jeśli napotkasz bliznę kardiochirurgiczną, która nie pasuje do powyższych kategorii. Nacięcia drenażu klatki piersiowej Drenaż klatki piersiowej może być stosowany do drenażu miejsca operowanego po zabiegu (np. u pacjenta po CABG) lub terapeutycznie w przypadku takich schorzeń, jak odma opłucnowa w celu drenażu jamy opłucnej. W przypadku odmy opłucnowej drenaż klatki piersiowej będzie klasycznie umieszczany w „bezpiecznym trójkącie”, aby zapobiec miejscowemu uszkodzeniu struktury. Należy pamiętać, że granicami bezpiecznego trójkąta są: przednia granica mięśnia dźwigacza łopatki, boczna granica mięśnia piersiowego większego, podstawa pachy i piąta przestrzeń międzyżebrowa. Wizyjna chirurgia torakoskopowa (VATS) VATS to „chirurgia przez dziurkę od klucza” w obrębie klatki piersiowej. Zazwyczaj w klatce piersiowej wykonuje się dwa lub trzy małe ~2-centymetrowe nacięcia (porty), aby umożliwić wprowadzenie torakoskopu (kamery) i narzędzi chirurgicznych niezbędnych do manipulowania tkankami. Za pomocą VATS można wykonać wiele różnych zabiegów w obrębie klatki piersiowej. Możliwe wskazania obejmują biopsję i/lub usunięcie podejrzanych mas, pleurodezę w przypadku nawracającego wysięku opłucnowego lub odmy opłucnowej. Może ona również zapewnić dostęp do węzłów chłonnych śródpiersia w celu wykonania biopsji lub usunięcia. Minimalnie inwazyjna operacja zmniejsza potrzebę podziału mięśni i jatrogennego złamania żeber w celu zapewnienia dostępu do klatki piersiowej, poprawiając czas powrotu do zdrowia w porównaniu z otwartą operacją klatki piersiowej. Recenzent Pan Sunil Bhudia Chirurg kardiochirurgiczny w Harefield Hospital Miłość do dziecka nie zna granic. Młody ojciec wytatuował sobie na torsie dużą bliznę, żeby wesprzeć syna po operacji serca. Ta historia wyciska łzy. Sześcioletni chłopiec musiał poddać się operacji serca. Po zabiegu została mu przykra "pamiątka" w postaci piętnastocentymetrowej blizny na klatce piersiowej. Troskliwy ojciec wykazał się refleksem i uratował zwężenie aortyJoey Watts urodził się z wadą serca - nadzastawkowym zwężeniem aorty. To rzadkie schorzenie, stanowiące ok. 0,5 proc. wszystkich wad serca. Występuje jako wada izolowana lub skojarzona, ze zwężeniami innych tętnic (płucnych, nerkowych, mózgowych, odgałęzień łuku aorty). Może stanowić objaw w zespole zwężenie aorty jest jedną z najczęstszych przyczyn nagłych zgonów u dzieci. Powoduje zaburzenia rytmu serca, może prowadzić do bakteryjnego zapalenia wsierdzia, obrzęku płuc, a nawet zawału serca i aorty jest możliwe wyłącznie za pomocą leczenia operacyjnego. Zabieg przeprowadza się niezwłocznie po ustaleniu rozpoznania. Operacja jest skomplikowana, wymaga zastosowania krążenia pozaustrojowego i wprowadzenia pacjenta w stan hipotermii. Rokowanie jest po operacji sercaJoey Watts zabieg poszerzenia zastawki aortalnej przeszedł w wieku sześciu lat. Po operacji chłopiec bardzo przeżywał fakt, że na ciele została mu długa blizna. Jego ojciec wpadł na rozczulający pomysł: wytatuował sobie taką samą bliznę na Watts, poproszona o komentarz na temat odważnej decyzji męża, publicznie wyraziła uznanie. "Wojownicy powinni być dumni ze swoich blizn i wszystkiego, co w życiu przeszli" - powiedziała "Daily Mail". Źródło:

blizna po operacji serca