Infekcja gronkowcem może wpływać na skórę psa lub górne drogi oddechowe i jest zwykle leczona doustnymi antybiotykami, takimi jak cefaleksyna, erytromycyna lub klindamycyna. Można również przepisać maści i szampony z antybiotykiem, aby pomóc skórze psa czuć się bardziej komfortowo. Co zabija infekcję gronkowcem u psów? Antybiotyki usuwają infekcję, ale jeśli podstawowa […] Blokada kręgosłupa skuteczna forma leczenia bólu. Blokada sterydowa jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia bólu kręgosłupa. Polega na podaniu preparatu o silnych właściwościach przeciwbólowych oraz przeciwzapalnego sterydu w formie zastrzyku. Najczęściej zawiera on Diprophos lub Deksametazon i znieczulającą lidokainę Jaki antybiotyk na zapalenie okostnej? Czasami w zębopochodnych zapaleniach okostnej lekarz dentysta zaleca przyjmowanie antybiotyków. Dzieje się tak po badaniu lekarskim i w przypadku obecności wskazań do podania antybiotyku. Te w brew pozorom nie występują tak często jak statystycznemu pacjentowi się wydaje. Tabletki przeciwbólowe na kręgosłup i bóle pleców należą do NLPZ. Ich działanie ma na celu zwalczenie bólu i likwidacji stanu zapalnego. Na ból pleców i kręgosłupa można stosować leki o działaniu miejscowym w postaci: maści, żeli, kremów. Zawierają substancje przeciwbólowe i przeciwzapalne na przykład: ibuprofen, diklofenak. Droga kropelkowa to wdychanie powietrza z bakterią wydychanego przez osobę zarażoną, która kaszle, kicha, albo mówi. Klebsiella pneumoniae stanowi zagrożenie drogą pokarmową poprzez brudne ręce lub sam posiłek, w którym znajdują się bakterie. Jaki antybiotyk na Klebsiella oxytoca? oxytoca na trzy antybiotyki: amoksycylinę z kwasem klawulanowym, ciprofloksacynę oraz tigecyklinę nonton film spider man no way home extended version. W momencie wystąpienia bólu kręgosłupa nie zawsze mamy możliwość dotarcia od razu do lekarza, zwłaszcza do ortopedy. Niezwykle ważne jest więc aby jak najszybciej rozpocząć właściwe leczenie. Na początku może to być samoleczenie, które polega na przyjęciu tabletek na ból przeciwbóloweW sprzedaży odręcznej (czyli bez recepty) dostępnych jest wiele leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Umiarkowane dolegliwości powinny złagodzić tabletki na ból pleców zawierające np. paracetamol (który ma działanie przeciwbólowe, nie wykazuje natomiast działania przeciwzapalnego), dostępne w postaci: - tabletek doustnych (np. Paracetamol, Apap), - tabletek musujących (np. Solpadeine, Efferalgan), - granulatu (np. Apap Direct, Apap Direct Max). Paracetamol może być również podawany w postaci dożylnej (np. Paracetamol Kabi, dostępny na receptę), jednak o dożylnym podawaniu paracetamolu może zdecydować jedynie lekarz. Jeżeli objawy trwają dłużej niż 14 dni lub mają charakter nawracający należy się z nim skontaktować. Paracetamol najczęściej łączy się z kofeiną, kodeiną, przeciwbólowym propyfenazonem oraz witaminą C i w dawkach terapeutycznych uważany jest za lek bezpieczny. Przeciwwskazaniami do jego stosowania u osób dorosłych są nadwrażliwość na paracetamol, ciężka niewydolność wątroby, wirusowe zapalenie wątroby, ciężka niewydolność nerek, choroba przeciwbólowe i przeciwzapalne Silniejszy ból kręgosłupa powinny uśmierzyć środki zawierające kwas acetylosalicylowy (czyli popularną aspirynę) oraz ibuprofen, które oprócz właściwości przeciwbólowych mają także działanie przeciwzapalne. Środki zawierające te substancje zalicza się do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Warto wiedzieć, że równoczesne przyjmowanie ibuprofenu oraz aspiryny zmniejsza skuteczność aspiryny, jako leku rozrzedzającego krew i zapobiegającego tworzeniu się zakrzepów, a tym samym zawałom serca i udarom mózgu. Aspiryna zaś zmniejsza efekt przeciwzapalny ibuprofenu i w większym stopniu nasila ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Należy więc zdecydować się na przyjmowanie leków zawierających tylko jedną z substancji czynnych – ibuprofen lub kwas jak tabletki na ból zawierające paracetamol, jest również dostępna w kilku postaciach: - tabletek doustnych (np. Aspirin Activ, Aspirin), - tabletek musujących (np. Aspirin Ultra Fast, Aspirin C), - granulatu (np. Aspirin Complex, Aspirin Effect). Zalecana dawka to najmniejsza, która przynosi pozytywny skutek. Lek można przyjmować bez konsultacji z lekarzem najdłużej przez 3 dni. Przeciwwskazaniami do przyjmowania aspiryny przez osoby dorosłe są uczulenie na kwas acetylosalicylowy, choroby wrzodowe żołądka lub dwunastnicy, ciąża, hemofilia lub choroba von Willebranda (kwas acetylosalicylowy osłabia krzepliwość krwi, przez co również nie można go stosować na 7-10 dni przed zabiegami chirurgicznymi). Poza tym aspiryna wywiera bezpośrednie działanie podrażniające na błony śluzowe przewodu przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkoweW bólach kręgosłupa pomocne będą także preparaty zawierające ibuprofen, wykazujące działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. W aptekach preparaty zawierające ibuprofen dostępne są w postaci: - tabletek doustnych (np. Advil, Nurofen), - tabletek musujących (np. Ibuprom Max, Aprofen), - granulatu (np. Nurofen). Na rynku pojawiły się także preparaty wykorzystujące technologię, która łączy ibuprofen i paracetamol w sposób, który sprawia, że składniki są uwalniane równolegle, co pozwala na ich jednoczesne działanie. Przeciwwskazaniami do stosowania preparatów zawierających ibuprofen u osób dorosłych są nadwrażliwość na ibuprofen, zaburzenia krzepnięcia krwi, ciężka niewydolnością wątroby, nerek, i żeleUlgę w bólach kręgosłupa przyniosą także środki do stosowania zewnętrznego – maści i żele (bez recepty dostępne są np. Dip Rilif, Voltaren Emulgel). Większy efekt przeciwbólowy odniosą u osób drobnej budowy. Tam, gdzie nie ma grubej tkanki podskórnej, preparat ma szansę dotrzeć do bolącego miejsca. U osób z grubszą podskórną tkanką tłuszczową preparaty tego typu działają znacznie przeciwbóloweNa ból kręgosłupa skuteczne mogą się także okazać miejscowe zastrzyki ze środkiem przeciwbólowym, stosowane w bólach ostrych, okresach zaostrzenia dolegliwości oraz w sytuacjach, gdy nie jest możliwe zastosowanie leku doustnie. W postaci roztworu do wstrzykiwań dostępny jest np. Diclac. Podaje się go domięśniowo a dawkę i częstotliwość stosowania leku ustala lekarz. Lekarza należy poinformować o nadwrażliwości na diklofenak lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), chorobie wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy, schorzeniach wątroby i/lub nerek. Przeciwwskazaniami do przyjmowania Diclacu są także przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych, moczopędnych, digoksyny, preparatów zawierających lit, metotreksatu, ciąża. Innymi dostępnymi na rynku środkami przeciwbólowymi w postaci zastrzyków są np. Pyralgin, Tramal, Ketonal, Mydocalm, Profenid. Wszystkie te wymienione specyfiki dostępne są na receptę. Zobacz także: Opinia użytkowniczki przeciwbólowego materaca gorczycowego Kliknij tutaj aby zobaczyć pozostałe opinie użytkowników i ofertę na przeciwbólowy materac gorczycowy. Leczenie kręgosłupa lędźwiowego zalecane jest z roku na rok coraz większej liczbie ludzi. Choroby kręgosłupa są dolegliwością, która coraz częściej dotyka dorosłych, ale także (o zgrozo!) dzieci. Kręgosłup jest naszą podporą i trzeba o niego dbać. Ale czy to robimy? To pytanie retoryczne, bo najczęściej przypominamy sobie o nim dopiero wtedy, gdy zaczyna boleć. A leczenie kręgosłupa wcale nie jest łatwe, dlatego lepiej zapobiegać wszelkim zmianom. W przeciwnym wypadku czeka nas długotrwała rehabilitacja kręgosłupa, różne pigułki, a nawet operacja kręgosłupa. spis treści 1. Dlaczego kręgosłup lędźwiowy boli? 2. Leczenie zachowawcze oraz operacyjne rwy kulszowej 3. Rehabilitacja kręgosłupa lędźwiowego oraz profilaktyka schorzeń kręgosłupa 1. Dlaczego kręgosłup lędźwiowy boli? Ból kręgosłupa jest czasem tak silny, że trzeba zrezygnować z pracy. Zmianom ulega bardzo często lędźwiowy odcinek. Zespół kręgosłupa lędźwiowego, zwany inaczej lumbago, rwą kulszowączy postrzałem, to bardzo bolesna dolegliwość. Ból jest spowodowany zakłóceniami pracy nerwu kulszowego i promieniuje do nogi, powodując zaburzenia czucia po zewnętrznej stronie. Przyczyną są zwykle uszkodzenia lub zwyrodnienia dysków. Zobacz film: "Najlepsze ćwiczenia na kręgosłup" Najczęstszą przyczyną nieurazowego bólu kręgosłupa lędźwiowego są zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne. Jednak należy pamiętać, iż nierzadko bywają to przerzuty nowotworowe, dlatego warto o tym wiedzieć. 2. Leczenie zachowawcze oraz operacyjne rwy kulszowej Rwę kulszową leczy się zwykle zachowawczo. Oznacza to, że chory musi leżeć i wypoczywać, oszczędzając swój kręgosłup. Oczywiście nie jest to leżenie na kanapie z nogami na oparciu i chipsami w rękach. Trzeba położyć się na wznak na twardej powierzchni (pod materac podkłada się deskę) z nogami zgiętymi w stawach biodrowych i kolanowych oraz z podpartymi łydkami. Ból łagodzi się ciepłymi okładami oraz tabletkami przeciwbólowymi i kręgosłupa to ostateczność. Wykonuje się ją, gdy rwa kulszowaczęsto nawraca, gdy ból jest bardzo trudno złagodzić oraz gdy narastają objawy uszkodzenia korzeni nerwowych. Taki zabieg polega na usunięciu zwyrodniałego krążka międzykręgowego. 3. Rehabilitacja kręgosłupa lędźwiowego oraz profilaktyka schorzeń kręgosłupa Rehabilitacja kręgosłupa to masaże lecznicze mięśni przykręgosłupowych i kończyny, nagrzewania, ultradźwięki, kąpiele lecznicze, ćwiczenia rozluźniające, wyciąg. Takie zabiegi zalecane są cierpiącym z powody rwy kulszowej, ale można je stosować także, kiedy ból minie. Konieczne są też wtedy ćwiczenia na odcinek lędźwiowy kręgosłupa, które wzmocnią mięśnie przykręgosłupowe i mięśnie brzucha. Najlepsze jest w tym przypadku pływanie na plecach. Rehabilitanci czy lekarze zalecają skorzystanie z ćwiczeń medytacyjnych. Joga na bóle pleców jest bardzo skuteczna, ponieważ odpowiednie pozycje pozwalają na wzmocnienie i rozciągnięcie mięśni. Oprócz tego podczas jogi możemy się wyciszyć i uspokoić. Jak w każdej chorobie, tak i w tym przypadku lepiej zapobiegać niż leczyć. Każdy z nas powinien pamiętać o umiejętnym podnoszeniu ciężarów, utrzymaniu prawidłowej postawy ciała, odpowiednich meblach, zwłaszcza jeśli spędzamy dużo czasu przy komputerze. Bardzo ważne są także ćwiczenia na odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Pływanie działa zbawiennie na kręgosłup. Nie wolno zapominać o innej aktywności fizycznej, jak jazda na rowerze, jogging, ćwiczenia w domu, szczególnie ćwiczenia na kręgosłup czy plecy. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Dr n. med. Szymon Kujawiak Specjalista w dziedzinie ortopedii i traumatologii ruchu. Pas przepuklinowy zwykle stosowany jest, jako element rekonwalescencji po przebytej operacji jamy brzusznej. Jego głównym zadaniem jest niwelowanie ryzyka wystąpienia tzw. przepukliny pooperacyjnej. W trakcie jego użytkowania warto wykonywać ćwiczenia rehabilitacyjne, by nie doprowadzić do pogorszenia kondycji mięśni brzucha. Pasy przepuklinowe najczęściej posiadają specjalne rzepy, a ich rozmiar dobierany jest indywidualnie. Wyróżniamy następujące rodzaje pasów przepuklinowych: pasy przepuklinowe brzuszne, pasy przepuklinowe pachwinowe, pas po operacji przepukliny pępkowej. Pasy wykonane są zwykle z bawełnianej, elastycznej gumy ortopedycznej. W zależności od ich typu, zastosowanie może być nieco inne. Sprawdź: Lignina - zastosowanie ligniny higienicznej Przepuklina – co to jest? Przepuklina powstaje na skutek pogorszenia kondycji powłok jamy ciała. Biorąc pod uwagę miejsce jej występowania należy wyróżnić zewnętrzną – obecna pod skórą, bądź wewnętrzną – w przyległych jamach ciała. Jakie objawy daje przepuklina? Tam, gdzie jest obecna, wyczuwalny jest miękki guzek, który w początkowej fazie można przemieszczać. Gdy worek się przesuwa odczuwalny jest ból oraz pieczenie, jest on szczególnie dokuczliwy w momencie napinania mięśni Dyskomfort odczuwalny jest w czasie kichania, kaszlu czy wypróżniania. Dowiedz się: Termofor - jak używać termoforu? Zastosowanie Pas przepuklinowy brzuszny Pas na przepuklinę brzuszną stosowany jest w sytuacjach, gdy dojdzie do pogorszenia kondycji lub całkowitego przerwania ścian powłok, a w konsekwencji zwiększonego ciśnienia w jamie brzucha. Malformacja ściany może być wrodzona, a do pozostałych czynników ryzyka wystąpienia przepukliny brzusznej zaliczyć należy: otyłość, dźwiganie ciężkich elementów, przewlekłe zaparcia. Grupy, które są bardziej narażone na wystąpienie dolegliwości to: śpiewacy operowi, kobiety, które były kilkukrotnie w ciąży, osoby, które grają na instrumentach dętych. Pas brzuszny przepuklinowy ułatwia przemieszczanie się pacjenta, a także niweluje ryzyko powstania przepukliny pooperacyjnej. Hamuje wzrost istniejących już stanów, a także zmniejsza ból w czasie chorób zwyrodnieniowo-zapalnych. Pomocny jest również w czasie leczenia rwy kulszowej. Ważne jednak, by nie zakładać go bez wcześniejszej konsultacji lekarskiej. Sprawdź: Ciśnieniomierz - jaki aparat do mierzenia ciśnienia wybrać? Pas przepuklinowy pachwinowy Drugim typem jest pas na przepuklinę pachwinową, którą należy podzielić na dwa rodzaje: przepuklina prosta – o takim stanie mówi się w sytuacji, w której tkanka tłuszczowa, bądź fragment jelita przesunie się poprzez tzw. kanał udowy do wewnętrznego odcinka uda, konsekwencją może okazać się nawet niedrożność jelit; przepuklina skośna – wyróżnić tutaj należy przepuklinę wargową (występująca u kobiet) oraz mosznową (dotykającą mężczyzn). Przepuklina pachwinowa to najczęściej występujący rodzaj przepuklin brzusznych. Jest obecna, gdy fragment jelita przedostaje się poprzez dolne partie brzucha, wprost do pachwiny. Na rynku dostępny jest pas przepuklinowy pachwinowy prawostronny oraz lewostronny. Mogą go stosować zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Dla kogo przeznaczony jest pas przepuklinowy jednostronny z pelotą? dla osób z przepukliną prostą, bądź skośną, dla chorych po operacji dla tych, którzy mają słaby aparat mięśniowo-powięziowy. Chroni również przed przesuwaniem się organów wewnętrznych na skutek przepuklin, które nie klasyfikują się do operacji. Dowiedz się: Domowa siłownia - jak zorganizować ćwiczenia w domu Pas przepuklinowy pępkowy Kolejnym z rodzajów jest pas na przepuklinę pępkową. Ten rodzaj dysfunkcji w przypadku dzieci występuje, jako wrodzona wada anatomiczna, natomiast u dorosłych bardzo często na skutek otyłości lub kilkukrotnego zachodzenia w ciążę. Pas pozwala zminimalizować przepuklinę pępkową, poprzez nacisk na właśnie tę okolicę. Czas noszenia pasa po operacji to zazwyczaj miesiąc ciągłego użytkowania, oraz okres około 2 tygodni, podczas których pas jest noszony jedynie w dzień. Jest to jednak sprawa indywidualna, uwzględniając: wagę, rodzaj wykonywanej pracy, rozmiar przepukliny. By odpowiednio dobrać rozmiar pasa na przepuklinę pępkową należy zmierzyć obwód pasa na linii pępka, a następnie zapoznać się z tabelą rozmiarów zaproponowaną przez producenta. Czytaj: Temblak - co to jest i jak się go zakłada? Jak zakładać pas przepuklinowy? Technikę dokładnego zakładania pasa na przepuklinę, najlepiej uzyskać od chirurga, pielęgniarki, bądź zapoznać się z instrukcją dołączoną do zakupu. Sposoby są różne, zależne przede wszystkim od rodzaju pasa. Pas na przepuklinę brzuszną - jak założyć? Stojąc należy umieścić palce w widocznych zaczepach, jedną z części pasa przytrzymać nieruchomo, drugą część umieścić tuż nad rzepem, a następnie naciągnąć pas, należy zapinać go poza obszarem przepukliny, by nie doprowadzić do niechcianego ucisku. Gdy będzie on już zapięty, nie wolno go przekręcać, gdyż może dojść do poruszenia przepukliny. Czytaj również: Maść na blizny - jaki krem na blizny po trądziku i operacji wybrać? Autor: Katarzyna Pawlik Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Na razie nie ma sposobu na to, żeby pozbyć się zapalenia stawów. Ale można je zatrzymać. Najnowszą metodą leczenia zapalenia stawów jest terapia biologiczna. Na czym polega i kiedy się ją stosuje? Najnowszą metodą leczenia zapalenia stawów jest terapia biologiczna Mimo postępu w badaniach nad reumatyzmem, nie do końca poznane są wszystkie jego przyczyny. Do szczególnie podstępnych należą przewlekłe choroby zapalne: reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK), łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS). Dochodzi do nich wtedy, gdy układ odpornościowy, odpowiedzialny za zwalczanie w ustroju zarazków i komórek chorych, nagle zaczyna funkcjonować nieprawidłowo i własne zdrowe komórki błędnie rozpoznaje jako obce lub uszkodzone i zaczyna je niszczyć. Prowadzi to do stanu zapalnego i w konsekwencji dochodzi do zniszczenia stawu. Choroby te są zaliczane do grupy schorzeń autoimmunologicznych (autoagresywnych). Niektórzy specjaliści twierdzą, że może wywołać je silny stres, zaburzenia hormonalne czy zaziębienie. Mówi się też o skłonności rodzinnej, choć reumatyzm nie jest dziedziczny. I dopóki nie uda się znaleźć odpowiedzi na pytanie, jaka jest geneza choroby, lekarze będą tylko usuwali objawy, schorzenia, a nie jego przyczyny. Leczenie zapalenia stawów: dla każdego inna terapia Przewlekłym zapaleniom stawów towarzyszy silny ból, który staje się nie do zniesienia i potrafi wyłączyć z aktywnego życia. Chorzy są ciągle niewyspani, zmęczeni, a to powoduje rozdrażnienie, nawet stany depresyjne. Na dodatek choroba szybko postępuje i prowadzi do trwałych zmian w stawach, które uniemożliwiają wykonywanie codziennych czynności. Z czasem może zaatakować serce, płuca, nerki, układ nerwowy. Niestety, nie można cofnąć zmian, które dokonały się w obrębie stawu. Dlatego leczenie polega głównie na zapobieganiu lub przynajmniej opóźnieniu destrukcji i zmniejszeniu bólu. Niestety nie ma złotego środka, który każdego szybko postawiłby na nogi. Zapalenie stawów jest chorobą nieprzewidywalną. U każdego może rozwijać się inaczej, czasem daje nietypowe objawy. Każdy organizm rozmaicie też reaguje na farmaceutyki. Dlatego dobór skutecznej terapii potrafi zająć sporo czasu. Podstawą są leki, które wybiera się indywidualnie, zależnie od wieku, ogólnego stanu zdrowia, zaawansowania i przebiegu choroby. Stosuje się różne kombinacje i dawki preparatów. Leczenie trzeba kontynuować w różnych formach przez całe życie. Najważniejsze są leki modyfikujące przebieg choroby – mają zatrzymać lub zmniejszyć zapalenie. Pomagają w 60–80 proc. Mają tę wadę, że zaczynają działać dopiero po 2–6 miesiącach i mogą dawać objawy uboczne. Ale ponieważ skutki „czekania na cud” są dużo groźniejsze niż branie leków, należy je przyjmować zgodnie z zaleceniem i systematycznie kontrolować stan zdrowia. Leczenie zapalenia stawów: metotreksat Z powodu dużej skuteczności, wygody oraz względnie rzadkich działań niepożądanych najczęściej stosuje się dziś na świecie metotreksat. Najpierw zalecano go w leczeniu białaczek. Teraz podaje się też w zapaleniach stawów, ale w dużo mniejszych dawkach: 15–25 mg raz na tydzień (w nowotworach kilkakrotnie więcej), zwykle w tabletkach. Przeciwwskazań jest niewiele: ciężkie uszkodzenie wątroby, alkoholizm, otyłość, ciąża (kobiety powinny odstawić go na 4–6 miesięcy przed planowaną ciążą, a mężczyźni na 2–3 miesiące przedtem). Jednak ze względu na długą listę działań ubocznych wypisanych na ulotce pacjenci boją się tego preparatu. Specjaliści uspokajają, że informacje dołączone do tabletek odnoszą się do dużych dawek stosowanych przy nowotworach. Jeśli wiec ryzyko podzielimy przez dawkę i częstość zażywania leku, okaże się, że jest ono naprawdę niewielkie. Czasem dochodzi do podwyższenia aktywności enzymów wątroby we krwi. Ale dopiero gdy wynik 3-krotnie przekroczy normę, specjalista przerywa kurację. By zapobiec niedokrwistości, w czasie leczenia trzeba przyjmować kwas foliowy. Bardzo dobre efekty w leczeniu RZS przynoszą sole złota. Obecnie nie ma ich na rynku polskim, ale chorzy najbardziej zdeterminowani kupują ten lek za granicą. Bardzo ważną zaletą kuracji są długotrwałe, czasem wieloletnie, remisje choroby. Niestety, leki te często przynoszą powikłania, głównie alergie skórne, uszkodzenie szpiku oraz nerek. Jeżeli nie pomaga jeden preparat przyjmowany przez chorego w pełnej dawce, wtedy lekarz próbuje włączyć kolejny lek modyfikujący przebieg choroby. Najczęściej dodawana jest arechina, cyklosporyna czy leflunomid (ten lek zaleca się już na początku leczenia, jeżeli pacjent nie może przyjmować metotreksatu). Zaciśnij zęby i ćwicz! Żadne leczenie nie przyniesie efektów bez codziennej gimnastyki, która zapobiega powstawaniu przykurczów i poprawia ruchomość stawów, wzmacnia mięśnie i łagodzi ból. Ćwiczenia powinien dobrać rehabilitant, stopniowo zwiększając intensywność w miarę poprawy stanu zdrowia. Aby uniknąć zesztywnienia i deformacji, już w okresie zaostrzenia choroby staraj się kilka razy dziennie wykonywać ruchy w chorym stawie w możliwie pełnym zakresie. Gdy stawy nie pracują, ubywa w nich komórek kostnych i degeneracja następuje w przyśpieszonym tempie. Nawet gdy trudno ci się poruszać, nie rezygnuj z aktywności. Chodź na spacery, spotykaj się z ludźmi. Zamknięcie się w czterech ścianach nasila rozwój choroby. Leczenie zapalenia stawów: siła sterydów W okresie nasilenia choroby czasem do leków modyfikujących trzeba włączyć małe dawki sterydów, zwykle doustnie (10–15 mg dziennie). Szybko hamują zapalenie, przynosząc ulgę (zmniejszają obrzęki, łagodzą ból). Ale mają liczne działania uboczne (np. utrata masy kostnej, ryzyko nadciśnienia, cukrzycy, depresji). Dlatego podaje się je w najmniejszej skutecznej dawce i zaraz po uzyskaniu poprawy stopniowo ja zmniejsza. Aby zapobiec osteoporozie, osoby przyjmujące sterydy powinny zażywać 800–1000 mg wapnia z 400–800 jednostkami witaminy D dziennie. To ci pomoże W łagodzeniu dolegliwości pomagają niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Mimo że można je kupić bez recepty, nie należy ich przyjmować na własną rękę ani zwiększać samodzielnie zaleconej dawki, bo szkodzą na żołądek. W zwyrodnieniowych chorobach reumatycznych sprawdzają się żele i maści o podobnym działaniu. Rozluźniają mięśnie, poprawiają ruchomość w stawach, działają miejscowo i nie drażnią śluzówki żołądka. Jednak preparatów rozgrzewających nie powinno się stosować w zapaleniu stawów. Dlatego przed użyciem trzeba dokładnie przeczytać ulotkę lub poradzić się lekarza. Terapia biologiczna To najnowsza, bardzo skuteczna forma leczenia. Ale z powodu wysokiej ceny leki biologiczne są zalecane tym osobom, którym nie pomagają inne preparaty. Terapie prowadzi się w niektórych ośrodkach zajmujących się leczeniem reumatyzmu, pod okiem doświadczonych specjalistów. Istotą leczenia preparatami Remicade i Enbrel jest blokowanie aktywności cytokin (białka przenoszące sygnał o zapaleniu). Pierwszy podaje się w warunkach szpitalnych w formie kroplówki według schematu: wlew, następny po 2 tygodniach, potem po 6 i co 8. Jednocześnie przyjmuje się metotreksat. Drugi preparat podaje się podskórnie raz na tydzień. Są też leki biologiczne, które niszczą limfocyty biorące udział w procesie chorobotwórczym. W Polsce – Mab Thera. Podaje się ją dożylnie tylko 2 razy w odstępie 2 tygodni, poprawa utrzymuje się nawet do 8–9 miesięcy. W Polsce, ze względu na koszt, kurację biologiczną stosuje się do uzyskania poprawy (zwykle lek zaczyna działać po 3 miesiącach), która określa się na podstawie współczynnika DAS 28 (bada się 28 stawów). Oblicza się go w dość skomplikowany sposób. Wynik poniżej 2,6 świadczy o remisji choroby, 2,6–3,2 o średniej aktywności, a ok. 5, ze choroba jest bardzo aktywna. Leki biologiczne odstawia się przy wskaźniku mniejszym niż 2,6. Jeśli zapalenie powróci, terapie można powtórzyć. miesięcznik "Zdrowie" Magdalena Moraszczyk - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie" | Konsultacja: dr n. med. Małgorzata Tłustochowicz, adiunkt Kliniki Chorób Wewnętrznych i Reumatologii, Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie Leki na bóle stawów (zarówno te bez recepty, jak i na receptę) pozwolą złagodzić przykre dolegliwości. Można przyjmować tabletki na stawy zawierające substancje przeciwbólowe, można też stosować leki na stawy działające miejscowo. Jaka jest skuteczność jednych i drugich i od czego zależy wybór leku? Spis treściLeki na bóle stawów - paracetamolLeki na bóle stawów - kwas acetylosalicylowyLeki na bóle stawów - ibuprofenLeki na bóle stawów - meloksykamLeki na bóle stawów - naproksenLeki na bóle stawów - diklofenakLeki na bóle stawów - metamizolLeki na bóle stawów - deksketoprofen Leki na bóle stawów (zarówno te bez recepty, jak i na receptę) powinny być dostosowane w zależności do stopnia natężenia bólu oraz możliwych przeciwwskazań do ich zastosowania (szczególnie u osób starszych, stosujących inne leki i cierpiących na choroby przewlekłe). Leki na bóle stawów - paracetamol Siła przeciwbólowa paracetamolu nie jest zbyt duża, nie ma też działania przeciwzapalnego. W przeciwieństwie do NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) mogą go stosować osoby cierpiące na chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy. Paracetamol występuje w wielu lekach pod różnymi nazwami, co jest częstą przyczyną jego przedawkowywania. Jednocześnie z roku na rok notuje się coraz więcej zgłoszeń działań niepożądanych po zażyciu paracetamolu. Leki na bóle stawów - kwas acetylosalicylowy Nazywany też potocznie aspiryną. Dzięki działaniu przeciwzapalnemu, kwas acetylosalicylowy, poleca się także w bólach reumatycznych. Przeciwwskazany jest w czynnej chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przy nadwrażliwości na aspirynę lub inne leki z grupy NLPZ oraz u osób z zaburzeniami krzepliwości i małopłytkowością. Nie powinno się go też stosować na 5-7 dni przed planowanym zabiegiem operacyjnym, bo zmniejsza krzepliwość. Leki na bóle stawów - ibuprofen Działa szybko, ale dość krótko. Jest przeciwwskazany u osób z czynną lub przebytą chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy, nadwrażliwością na inne leki z grupy NLPZ. Można go stosować w I i II trymestrze ciąży, a także w okresie karmienia piersią. Niewskazany jest w III trymestrze. Przed użyciem wymienionych w tekście leków zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. Leki na bóle stawów - meloksykam Wykazuje najlepszy współczynnik korzyści do ryzyka. Jest obecnie jednym z najbezpieczniejszych dla przewodu pokarmowego NLPZ dostępnych bez recepty. Stężenie maksymalne w surowicy osiąga w ciągu 5 godzin po podaniu. Jego głównym wskazaniem jest krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów. Przeciwwskazania to: astma oskrzelowa, polipy nosa, czynna lub nawracająca choroba wrzodowa, ciąża i okres karmienia piersią. Nie można go stosować u dzieci do 15. roku życia. Leki na bóle stawów - naproksen Jego zaletą jest długotrwałe działanie przeciwbólowe. Należy jednak zachować szczególną ostrożność podczas równoległego podawania doustnych leków przeciwzakrzepowych, pochodnych sulfonylomocznika (leki na cukrzycę) i sulfonamidów. Przeciwwskazaniem do jego stosowania są też nadwrażliwość na inne NLPZ, astma, polipy w nosie, perforacja lub krwawienia z przewodu pokarmowego, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy czynna lub w wywiadzie, ciężka niewydolność wątroby, nerek lub serca, III trymestr ciąży i skaza krwotoczna. Maść z jadem żmii zygzakowatej pomaga w łagodzeniu bólów stawowych, mięśniowwych, mięśniowo-powięziowych, nerwobólach, w bólach pourazowych (stłuczenia, krwiaki, naderwanie ścięgien), zapaleniu pochewek ścięgnistych i torebek stawowych. W przypadku bólu stawowego pomaga kapsaicyna pozyskiwana z papryki. Działa silnie rozgrzewająco, a jednocześnie hamuje działanie substancji P – neurotransmitera, dzięki któremu bodźce bólowe przewodzone są do ośrodkowego układu nerwowego. Leki na bóle stawów - diklofenak Wchłania się w jelicie cienkim szybko i prawie całkowicie. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga w ciągu 20–60 min po podaniu w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu. Występuje też w postaci czopków, a także działających miejscowo żeli i płynów. Stosowany zbyt długo zwiększa ryzyko występowania zdarzeń zakrzepowych tętnic. Dlatego nie można stosować go u osób z zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub naczyń mózgowych. Potocznie zwany pyralginą. To najsilniejszy i najbardziej kontrowersyjny lek przeciwbólowy. W USA, Wielkiej Brytanii i w krajach skandynawskich został wycofany z użycia. Nie należy stosować go dłużej niż 7 dni. Szczególną ostrożność muszą zachować pacjenci z ciśnieniem skurczowym poniżej 100 mmHg, z niewydolnością serca, nerek, wątroby, chorobą wrzodową, astmą. Leki na bóle stawów - deksketoprofen Od niedawna jest dostępny bez recepty. Ma dwa razy silniejsze działanie od ketoprofenu (np. Ketonal czy Refastin na receptę) i mniej działań niepożądanych. Ale nie mogą go brać kobiety karmiące i w III trymestrze ciąży, chorzy na astmę, przewlekłą niestrawność, niewydolność serca. Lek może powodować zaburzenia widzenia, senność, zawroty głowy. Środki działające miejscowo Niektóre z przedstawionych tu leków doustnych występują też w postaci żeli, maści i kremów, plastrów transdermalnych, aerozoli (np. ibuprofen, często z dodatkiem mentolu, który daje efekt chłodzenia), diklofenak, naproksen czy etofenamat (Traumon). Skuteczność: działanie leków miejscowych jest zdecydowanie słabsze. Jedynie w przypadku diklofenaku i ketoprofenu wykazano równoważność z postacią doustną. Dla kogo: dla osób, które nie mogą brać doustnych leków przeciwbólowych, np. ze względu na ich niekorzystny wpływ na śluzówkę żołądka. Ale dotyczy to także seniorów cierpiących na choroby przewlekłe (cukrzyca, nadciśnienie, astma) oraz stosujących już inne leki. Na co uważać: ryzyko działań niepożądanych w ich przypadku jest zdecydowanie mniejsze, ale także istnieje. Mogą wywoływać wysypkę, podrażnienia, odczyn alergiczny. Nie jest też zalecane ich stosowanie na odsłonięte części ciała, gdyż w kontakcie ze słońcem mogą wywoływać reakcje fototoksyczne lub fotoalergiczne. mgr farmacji Łukasz Waligórski, artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie"

jaki antybiotyk na kregoslup